Kolano skoczka – objawy, przyczyny i leczenie entezopatii więzadła rzepki

Charakterystyczny ból w przedniej części kolana najczęściej zwiastuje entezopatię, czyli zapalenie więzadła rzepki. Kolano skoczka dotyka przede wszystkim sportowców, a nieleczone może prowadzić nawet do zerwania więzadła. Dowiedz się, jakie są przyczyny kolana skoczka, jak objawia się kontuzja i na czym polega jej leczenie.

Przyczyny entezopatii więzadła rzepki – dlaczego kolano skoczka dotyka przede wszystkim sportowców?

Rzepka, która znajduje się w centrum stawu kolanowego, połączona jest z kością piszczelową za pomocą więzadła rzepki. W połączeniu z mięśniem dwugłowym umożliwia ona zginanie kolana, a współdziałając z mięśniem czworogłowym uda, pozwala na prostowanie kolana. W czasie podskoków, również tych podczas biegania, może dochodzić do mikrourazów więzadła rzepki, które prowadzą do stanu zapalnego. Zapalenie więzadła rzepki nazywamy potocznie kolanem skoczka, ponieważ na takie urazy najbardziej narażone są osoby, które często skaczą, np. uprawiając sport. Zdarza się, że kolano skoczka dotyczy także osób otyłych, które bez odpowiedniego przygotowania zaczęły uprawiać sporty lub obciążyły kolano podczas chodzenia.

Ryzyko mikrourazów, a w efekcie wystąpienia kolana skoczka podnoszą obciążające, zbyt częste treningi, nieprawidłowa technika podczas wykonywania ćwiczeń, brak odpowiedniej rozgrzewki, a także nieprawidłowe buty lub bieganie po twardym podłożu, w szczególności po betonie i płytach chodnikowych.

Kolano skoczka – objawy zapalenia więzadła rzepki

W pierwszej fazie stanu zapalnego osoba kontuzjowana odczuwa ból w przedniej części kolana po wysiłku fizycznym. Ustępuje on kilka godzin po ustaniu obciążenia stawu kolanowego. Ponadto możliwe jest odczuwanie braku stabilizacji kolana lub charakterystycznego wypełnienia stawu. W drugiej fazie ból pojawia się na początku treningu, zanim stawy dobrze się rozgrzeją. Nasila się on szczególnie przy prostowaniu kolan, np. podczas przysiadów. W trzeciej fazie kolano skoczka dokucza już w trakcie całego treningu, często uniemożliwiając wykonanie go w całości. Czwarta faza jest ostatnią przed naderwaniem więzadła. Ból towarzyszy podczas chodzenia i wykonywania najprostszych czynności. Kolano staje się tkliwe, może pojawić się obrzęk, a ból staje się wyjątkowo uciążliwy podczas pracy mięśnia czworogłowego uda. W wyniku tego po jakimś czasie obserwuje się osłabienie „czwórek” i ich stopniowy zanik, co dodatkowo może przyczyniać się do zerwania więzadła rzepki.

Leczenie kolana skoczka – rehabilitacja i terapia komórkami macierzystymi

Powtarzający się ból w obrębie stawu kolanowego zawsze powinien nas skłonić do wizyty u lekarza ortopedy bądź lekarza fizjoterapeuty. Po przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego specjalista zleci badanie – USC lub rezonans magnetyczny, dzięki którym będzie można ocenić kondycję więzadeł. Jeśli kolano skoczka nie zdążyło się rozwinąć, wystarczy rehabilitacja, czyli odpowiednie ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy, ćwiczenia poprawiające balans całego ciała oraz ćwiczenia ekscentryczne, które zwiększają naszą kontrolę podczas pracy mięśni.

W poważniejszych przypadkach kolana skoczka wskazana jest terapia komórkami macierzystymi. Najskuteczniejszą jest ta, która wykorzystuje komórki macierzyste z tłuszczu. Ponieważ trzecia i czwarta faza kolana skoczka to kontuzja, która wymaga długiego leczenia, komórki ADSC należy podać kilkukrotnie, dlatego zabieg warto wykonać w miejscu, który dysponuje bankiem komórek – w Łodzi bank komórek macierzystych znajduje się w Szpitalu Pulsmed.

Komórki macierzyste pobrane z tłuszczu charakteryzują się znacznie większymi zdolnościami do przekształcania w komórki innego typu, mają także większe zdolności regeneracyjne. Dlatego terapia komórkami macierzystymi z tłuszczu jest znacznie skuteczniejsza niż terapia osoczem bogatopłytkowym, a nawet fibryną bogatopłytkową.